از پشت میله ها، لبهایم را ببوس

 

شاد بودن، تنها انتقامی است که میتوان از زندگی گرفت

 

 

از پشت میله ها

 

 

از پشت این قفس تنگ

و بس عبوس

لبهای تشنه را

لبهای غنچه گشتهء من را

با تمام وجودت ببوس

نخند   گفتم ببوس

  دو قطره آب که به هم نزدیک شوند? تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند... اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند ! پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم? فهم دیگران برایمان مشکل تر? و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد... آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ? به مراتب سر سخت تر? و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است. سنگ? پشت اولین مانع جدی می ایستد. اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد. در زندگی? معنای واقعی سرسختی? استواری و مصمم بودن را? در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد. گاهی لازم است کوتاه بیایی... گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست و عبور کرد گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری... گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی.... ولی با آگاهی و شناخت وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت

 مادر گفت عشق یعنی فرزند.... پدر گفت عشق یعنی همسر

. دخترک گفت عشق یعنی عروسک.... معلم گفت عشق یعنی بچه ها

....خسرو گفت عشق یعنی شیرین

..شیرین گفت عشق یعنی خسرو

..... فرهاد گفت: …. ؟ فرهاد هیچ نگفت.

فرهاد نگاهش را به آسمان برد

.باچشمانی بارانی. میخواست فریاد بزند اما سکوت کرد‌

.میخواست شکایت کند اما نکرد. نفسش دیگر بالا نمی آمد

. سرش را پایین آورد و رفت! هر چند که باران نمی گذاشت جلوی پایش ببیند

ولی او نایستاد. سکوت کرد و فقط رفت

چون میدانست او نباید بماند. و عشق معنا شد

 پرسش اول : چه کسی جهان را بوجود آورده است؟